Dag 37 “organic vinoooo”

Yes, vandaag gaan we wederom aan de wijn. Deze keer hebben we een bezoek geplanned aan Sedlescombe vineyard, de oudste organische Engelse wijngaard. De wijngaard ligt op zo’n anderhalf uur rijden dus we gaan rond een uurtje of tien op pad. Het grootste gedeelte van de rit is over de snelweg en gaat voorspoedig. Maarja, wijngaarden liggen over het algemeen op heuvels waar ze veel zo kunnen pakken, dus moeten we op een gegeven moment toch van de snelweg af en worden we geconfronteerd met de bekende smalle weggetjes die soms stijl omhoog lopen. Gelukkig trekt de camper het prima en brengt ons naar de wijngaard.

Bij de parkeerplaats aangekomen staat er een bordje, closed. Shit. Maar we besluiten het bordje te negeren en gewoon te parkeren en richting het winkeltje te lopen. Daar staat de deur open maar is niemand binnen, we kijken eventjes rond maar als er niemand in de buurt is dan besluiten we wat anders te doen. Er staan buiten bordjes met vineyard walk, een wandeltocht tussen de druiven dus. We gaan dat dan maar lekker doen.

We zijn nog geen honderd meter verder als we langs een soort van bouwkeet idee komen, waar een vriendelijke jongeman uit komt die zich verexcuseerd dat hij ons niet ontvangen heeft. Als we aangeven dat we geïnteresseerd zijn in de wandeling en in de wijn bied hij ons een proeverij aan en een wandelkaart. Hij verteld dat hij vergeten is het bordje om te draaien. De proeverij en wandeling zijn vandaag toevallig mogelijk omdat het plukken van de druiven vandaag niet door gaat in verband met de regen die vanmorgen gevallen is. Het verhaal hierachter is dat als de druiven nat zijn en geperst worden dat de vochtbalans dan niet meer goed is en je waterig sap krijgt. En dus uiteindelijk minder smakelijke wijn. Kortom, de ideale situatie voor ons.

We worden met een routekaartje op pad gestuurd en we lopen richting de wijnranken. De route loopt tussen verschillende bijzondere druivensoorten door waarvan zelfs ik het bestaan niet van wist en het verhaal van de wijngaard word hier en daar ondersteund door een bordje met tekst en uitleg. Zo zijn er grote betonblokken te vinden, genaamd “dragons teeth”, drakentanden. Deze zijn hier geplaatst tijdens de tweede wereldoorlog toen er een invasie van Duitsland dreigde te komen. De betonblokken zijn diep ingegraven en verstevigd met ijzeren spijlers zodat tanks moeite zouden hebben belangrijke plekken te bereiken. Veel zijn verwijderd maar op sommige plekken, zoals deze, was het niet noodzakelijk en zijn ze blijven staan. Indrukwekkend. Verder gaat de route door een stukje bos richting een tweede wijngaard en uiteindelijk zijn we na drie kwartier lopen en een paar gepikte en geproefde druiven verder weer terug bij het winkeltje/proeflokaal waar we Roy, de eigenaar en oprichter tegen het lijf lopen en die verwijst ons vriendelijk naar Lorence, de jongeman die ons ontvangen heeft en we nemen plaats voor een proeverij.

De proeverij is heerlijk informeel en bijzonder lekker en leuk. Hij verteld gepassioneerd over hun product en het werk hier en staat open voor alle vragen. We mogen zo veel wijnen proeven als we willen en daar maken we maar graag gebruik van. Maar uiteraard weer met mate, want we moeten straks nog rijden natuurlijk. Een van de wijnen die we mogen proeven is van de “oude stokken” en is bijna uitverkocht, maar omdat het een bijzonder smakelijke wijn is krijgen we het ingeschonken. De wijn is werkelijk fantastisch en Rianne en ik kijken elkaar aan, deze gaat mee naar de camper. En zo geschied, na de proeverij kopen we een paar heerlijke flessen wijn bij hem en we krijgen zelfs nog een fles appelwijn gratis erbij en we nemen afscheid. Dit is absoluut een wijnhuis die we iedereen willen aanraden en mochten we ooit in deze buurt terugkomen, dan gaan we zeker weer langs!

We genieten even rustig van een uitgebreide lunch in de camper om de wijn van de proeverij even goed te laten zakken en na ruim een uur sturen we de camper weer de weg op richting de volgende overnachtingplaats een halfuurtje verderop. We slapen op de parkeerplaats van een lokale horecagelegenheid genaamd The White Hart Inn. Als we rond vier uur aankomen is de Inn nog niet open en we doen even een spelletje in de camper. Het uitzicht is fantastisch aangezien we voor ons een glooiende vallei zien en het zonnetje schijnt mooi dus dat maakt het helemaal af.

Uiteindelijk schuiven we rond zes uur aan voor het diner in de Inn, mede omdat dat een voorwaarde is voor het overnachten op de parkeerplaats. We bestellen een heerlijke fles Chablis en genieten van een fantastisch diner. Dit is de overnachting meer dan waard. Na het hoofdgerecht zitten we bomvol van het heerlijke eten en de topwijn en we maken ons op voor de nacht. Morgen gaan we verder richting de hoofdstad, morgen, Londen!