Dag 4 “Nat en droog”

Peter oppert s’morgens om vanavond lekker te gaan barbecueën met z’n allen, klinkt als een perfect plan in onze oren. Maarrr, dan wil peter wel met onze barbecue, aangezien die van hun op gas werkt en “dat is toch niet het echte werk”. Gelukkig heb ik mijn vleesverbrander mee en de plannen worden gesmeed. Gesmeed onder de luifel welteverstaan. Hongarije kennen wij als een warm land waar het af en toe ontzettend kan spoken. Dat verfrissende windje waarvoor alle touristen vaak voor bidden hier slaat soms ontzettend snel om in een enorme onweers/hoosbui. Zo ook nu. De kleine spatjes veranderen snel in grote dikke druppels en komen als kogels naar beneden. Tactisch hebben wij onze luifels een beetje schuin gezet zodat de grote hoeveelheid water geen meer zal vormen op het zeil.

De bui schijnt van korte duur te zijn volgens de weerwebsites en Peter en ik besluiten smiddag’s boodschappen te gaan doen. We gaan naar het dorpje “een stukje verderop” zegt Peter, daar zit een grote Lidl waar hij wel even wilt gaan kijken. Ik ga akkoord, ervanuitgaande dat hij de weg wel weet.

De fietsrit blijkt iets langer dan gepland, bijna 8 kilometer verderop. Wel is de rit mooi, langs kleine vismeertjes en mooie landschappen. Alleen de bloedhitte van de middag maakt de boel wel zwaar. Eenmaal bij de supermarkt aangekomen duiken we snel naar binnen, verkoeling. We slaan genoeg in voor de avond en stappen weer op de fiets. Een klein stukje op de rit heeft Peter een geniale ingeving (lees geniale ingeving met een sarcastische ondertoon), hij heeft op de heenweg bramenstruiken gezien en wil wel wat gaan plukken. Nu zit ik dit te schrijven en stroomt het zweet wederom van mijn voorhoofd denkende aan de temperatuur waar we in stonden. Met gevaar voor eigen benen wandelen we de beplanting in om de perfect rijpe bramen te plukken en een kwartier later staan we met een goed gevuld tasje en de krassen op de benen van de dorens weer op de straat. Wat een kutidee, maar wel een smakelijk kutidee. Met de wind in de rug fietsen we naar de campers terug en trakteren de dames op een broodje en verse bramen.

Het weer is wederom bijzonder warm en we zoeken de verkoeling weer in het water. Angel kan ook weer haar geluk op want het oranje slingerspeeltje komt weer tevoorschijn. Voor eigen vermaak heb ik deze keer mijn flippers meegenomen om het meer wat makkelijkere op te zwemmen. We hebben gisteren een hele periode naar bovenkomende vissen zitten te kijken. Tijd om eens te onderzoeken.

Samen met Rianne flipperen we ons een eind het meer op tot het punt dat de ruggen van de vissen Rianne tot een gilletje dwingt. We hebben geen idee wat het zijn maar de vinnen die zo nu en dan boven komen zijn vanaf dichtbij best wel groot. Helaas is het water te troebel om voor de rest iets te kunnen zien. Rustig aan trappelen we onze weg weer terug. Het is ondertussen ook tijd geworden om terug te gaan naar de campers. Etenstijd.

Teruggekomen slinger ik de barbecue aan terwijl de vrouwen de sausjes maken en de tafel dekken. Peter haalt wat koude biertjes tevoorschijn en het feest is weer compleet. We hebben vanavond gamba´s, paprikaworstjes, kipspiesjes, champignons en filetlapjes op het menu en we laten het ons heerlijk smaken.

Als de maagjes vol zijn en de eetlust gestild verhuizen we naar de verlichtte luifel van de schoonouders voor een ouderwets potje rummicub. Tijdens de potjes blijkt dat de rivaliteit bij de familie Schenk hoog zit. Heerlijk om te zien hoe de drie elkaar af en toe op zitten te naaien tijdens een spelletje met nummertjes en rijtjes. Dat belooft veel goeds voor de resterende dagen.