Dag 0,2 “Het plan”

Een paar maanden geleden, ongeveer begin van het jaar ontpopte er een gevoel. Beide waren we het zat, het werk, de vastigheid van een “baas”. We wilden weg van de verplichting die opgelegd werd door anderen en alle ellende wat daar omheen altijd komt. Vakantie op dagen dat “de baas” het uitkwam, belachelijke uren werken voor een werkgever waar je nooit voldoende voor verdiend, noem zo maar op. Vele kennen het gevoel, weinig mensen doen er wat mee. Soms spelen er plannen door je hoofd, “wat als… als ik dit zou doen…”. Op dat moment maak je de afspraak met jezelf, “binnenkort ga ik het gewoon doen!”. En vervolgens verdwijnt die afspraak en ga je door met de dagelijkse sleur.

Rianne niet, die deed al tijden haar ding, is op reis geweest, alleen en met vriendin(en) naar Australië, Nieuw zeeland, Thailand, enzovoorts. Gewoon omdat ze het wilde, en als ze iets wilt, dan gaat ze ervoor en gebeurt het gewoon, vroeger of later, het gebeurt.

Ik was wel zo’n sleurpersoon, hard werken, soms vakantie, “ja baas”. Maar Rianne overtuigde me dat het anders kon, als we zouden willen. En zo ontstond er een idee. “Waarom gaan we niet gewoon op reis?”.

“We gaan er gewoon vandoor, met een camper, dwars door Europa, waar we ook maar heen willen, zo lang mogelijk.” zei Rianne tegen me. En dat leek me een geweldig idee. Want het was iets wat ik stiekem al heel lang wilde, maar een verlangen waar ik eigenlijk nooit wat mee gedaan had, want ja, “met wie.. en hoe?”. Één ding wist ik zeker, ik wilde niet in mn eentje, niet omdat ik het niet durf, maar omdat ik het niet gezellig vind. Maar dit was een gouden kans!

Volmondig heb ik “Ja!” gezegd, en we zijn gaan plannen.