Dag 4 & 5 “de verschillende gezichten van Frankrijk”

Terwijl we ons een weg banen door de landschappen van de verhalen van Asterix & Obelix leren we wel het een en ander over dit land. Zo verlaten we Étang-sur-arroux, en stil en aandoenlijk met zijn stille camping met sympathieke eigenaar (die ons nog even een spoedcursus chemisch toilet ledigen geeft) en rijden verder richting de onderste delen van Frankrijk. Onze volgende stop moet ergens na Lyon worden.

Ook deze keer vermijden we weer de tolwegen en laten ons door de glooiende landschapen voeren. Steeds als je lekker 90 rijd (vaak mag je 90 op wegen waar je 90 nieteens haalt, als het uberhaubt al verstandig is om te doen) moet je alweer afremmen voor de dorpjes die plotseling opdoemen en je geacht word 50 te rijden. Dit mede gedwongen door het flitspaaltje dat 20 meter na het plaatsnaambord staat. Maar dat geeft wel de mogelijkheid om lekker te gluren naar de huisjes. Uiteindelijk mogen we een stuk snelweg op waar je 110 mag rijden, en komen we in de buurt van Lyon.

Lyon is natuurlijk een megastad in vergelijking met de andere bevolkte gebieden die we hier tegenkomen. Grote flatgebouwen veranderen het straatbeeld en het verkeer ver-tien-voudigd. Opletten geblazen dus, op de mede-weggebruikers en de borden en de tomtom ennnn het uitzicht natuurlijk. Ook het humeur van de bewoners/bestuurders veranderd. Zo merk ik als blijkt dat ik iets te lang over een inhaalmaneuvre heb gedaan en kwaad toeterend gebrakechecked word (gebrakechecked “lees”Brakechecken – iemand inhalen en vervolgens even kort je rempedaal indrukken zodat je achterligger schrikt en bijna een noodstop wil maken, levensgevaarlijk dus). Gelukkig ben ik scherp en rijden we veilig verder, laat deze eikel maar gaan.

Uiteindelijk bereiken we het dorpje Beausemblant, zoek het niet op want je zal het waarschijnlijk niet vinden, rond een uurtje of 5. Er zijn mooie ruime camperplaatsen en precies nog een plekje voor ons. Goed uitgezocht al zeg ik het zelf. Aangezien Rianne (letterlijk) even klaar is met haar werk op de laptop en het nog geen etenstijd is gaan we even de buurt verkennen en een rondje lopen.

Het dorp stelt niet veel voor maar bied ons een lekker wandelingetje van een halfuur, met als enige hoogtepunten een kersebomenveld met een enkele boom met bloesem en een leuk kasteel achtig gebouw. Desalniettemin is deze plek alleen geschikt als doortochtplaats.

We willen namelijk naar mooi weer, en dat hebben we momenteel nog niet gevonden. Het is dat overwegend droog en zonnig. Maar hoger dan 16 á 17 graden is het momenteel nog niet geweest. Dus we rijden verder, in de richting van Spanje. We hebben smorgens uitgerekend dat dit nog een goeie 7 uur rijden is en we gaan dat waarschijnlijk in een wat rustiger tempo doen dan we hiervoor gedaan hebben. Mede omdat rijden vermoeiend is en we eigenlijk nog te weinig zien van de omgeving. De volgende stop is dus een wijngaard!

Via de camperapp op de telefoon heb ik een nieuwe slaapplaats gevonden, welke gratis is en naast een wijngaard geplaatst is. Deze ligt op 2,5 uur rijden van de slaapplek van deze nacht, maar dat wel berekend met gebruik van de tolweg A7, want dit willen we toch eens gaan proberen. Ik moet zeggen, tolweg rijden is een verademing. Al moeten we 120 KM rechtdoor rijden, het vlot een stuk beter dan de “route national”. Het enige nadeel is dat de 120 KM rijden wel zo’n 17 euro kost. Maar als we dit terugrekenen ben je hetzelfde misschien wel aan benzine kwijt als je de tolweg ontwijkt. Het word dus een beetje afwisselen waarschijnlijk.

Ook deze rit laat ons weer een andere kant van Frankrijk zien. Zo zie je van de snelweg eigenlijk alleen de randen van dorpjes en wat mooie gebouwen in de verte tegen de bergwanden van het Rhônegebied, zijn de aires (autostopplaatsen) waar we even pauzeren met sanitaire stop, schoon en uitgebreid. En zijn de wegen perfect onderhouden en duidelijk gemarkeerd.

Als we na de 120KM weer de snelweg afdraaien en de verschuldigde tol betalen komen we weer in een heel ander beeld. Een stuk industrie met verlaten en vervallen fabrieken wat plotseling omgaat in uitgestrekte velden met fruitbomen en wijngaarden. Dit betekend ook meteen dat we in de buurt komen van onze overnachtingsplaats. Deze bereiken we doormiddel van het doorkruisen van een ontzettend aandoenlijk dorpje. De camper had niet veel langer of breder moeten zijn aangezien we onszelf door hele smalle straatjes moeten manoeuvreren met scherpe bochten. Maar als we eenmaal het dorpje door zijn komen we dan eindelijk op plaats van bestemming. De Chusclan wijngaarden.

De camperplaats is speciaal aangelegd en ziet er goed onderhouden uit, enkele plekken zelfs uitgerust met prive picknicbankje. Ook is er een plek waar je vuil water kan legen en dergelijke. Prima plaatsje dus. Wat wel tegen zit is het weer hier, want aangezien het niet koud is (graadje of 15) komt er in de verte, achter de heuvels vandaan een angstaanjagende lucht aanzetten. Niet bijzonder veel later knalt er een fikse onweersbui over ons hoofd heen. Gelukkig zitten we lekker droog binnen.

Als de lucht weer even geklaard is ligt Rianne op bed, zich niet helemaal fit voelend en wandel ik nog even naar de winkel van Chusclan. Ik word supervriendelijk geholpen door het personeel (het kan dus wel!) en schaf, na even te hebben geproefd, een mooi flesje rode wijn aan voor later. Helaas zijn er de volgende ochtend geen rondleidingen door de wijnkelders te verkrijgen, volgende keer beter.

Het is hier wel mooi, terwijl de avond valt nog even uitkijkend op de wijngaard, die in de verte tegen de heuvels oploopt. We hebben het totaal niet slecht, maar het kan weertechnisch nog een stuk beter!