Dag 6 & 7 "follow the sun

Ja, toch weer dat liedje van Xavier Rudd, al geluisterd? We verlaten vandaag de wijngaarden die het Rhônegebied zich meer dan rijk is en vertrekken richting de Pyreneeën, alwaar we nog een keer zullen stoppen voordat we spanje in gaan. Terwijl het smorgens nog wat bewolkt is vertrekken we rond een uurtje of 11. We hebben, omdat Rianne weer een dagje intensief werk moet doen morgen, een camping uitgezocht. Dat had nogal wat moeite gekost, aangezien er veel momenteel gesloten zijn omdat het nog geen “seizoen” is. Maar degene die wel open is heeft alles, aldus de app.  Ruime plaatsen, ligt aan het strand, heeft goede wifi en is goed onderhouden. Daar gaan we voor.

In de 3 uurtjes dat we onderweg zijn doen we, wat het liedje ons verteld, we volgen de zon. Letterlijk. Want hoe dichter we bij plaats van bestemming komen, hoe verder de wolken wegtrekken en hoe lekkerder de zon begint te schijnen. Zo blijkt ook op plaats van bestemming. Een goeie 20 graden, licht briesje en volop zon.

Leuk is dat Rianne, op het moment dat we de camping naderen zich beseft dat ze in haar jeugd al eens hier geweest is, onzeker is of het dezelfde camping was, maar toch toevallig.

Aangekomen bij de camping worden we vriendelijk ontvangen en word ons verteld dat we een plaatsje mogen uitzoeken waar we maar willen. Hier maken we optimaal gebruik van uiteraard en parkeren de camper op een mooi plekje in de zon. Dit is perfect.

Door de enorme campers die om ons heen staan lijkt het alsof we een dinky-toy wagentje mee hebben, maar we zijn er blij mee. Voor ons staat een touringcar die een camper moet voorstellen. Daar kan je toch geen leuke kleine dorpjes of weggetjes mee inslaan? Al snel is me duidelijk hoe deze mensen dat doen, achteruit de bus staat een klep open, waar een Smart in geparkeerd staat. Dat is gewoon valsspelen.

Als we helemaal gesettled zijn, stoeltjes buiten, tafeltje erbij stel ik een domme vraag aan Rianne, namelijk “wat doen we met eten vanavond?”. “We kunnen wel gaan barbequen” is het antwoord. Wat ben ik nou voor een vent, die niet meteen bij het voelen van de zon denkt aan een vuurtje stoken en vlees op de grill te gooien. Op naar de supermarkt dus!

De supermarkt hier heeft opvallend veel frans/hollandse producten merk ik, wel makkelijk boodschappen doen. Alles ingeslagen fiets ik weer terug naar de camping, aan dat vuur! Genietend van een lamskoteletje, een koud biertje zitten we in de zon, hier blijven we wel een paar dagen, tot de weervoorspelling ons verder dirigeert.

De volgende dag is het nog lekkerder weer, windstil en volop zon. Dus alle ramen open, beddengoed lekker buiten gehangen en de lamzac (je weet wel die opblaas zitzak waar je in kan liggen) volgeblazen maken we onszelf comfortabel. Het is een mooi weertje om lekker te gaan hardlopen terwijl Rianne haar ding doet voor haar werk. De boulevard van het momenteel uitgestorven strandstadje geeft hier een goeie gelegenheid voor. Een mooi rondje van een klein halfuurtje langs de gesloten strandtentjes en restaurants en een stukje over het strand weer terug. Hard heigend plof ik naast Rianne weer neer, die nogsteeds chillend in de lamzac haar ding zit te doen. Zo besteden we onze tijd hier, in de luwte, in de zon. Hiervoor zijn we hier gekomen.

Helaas zal dit niet zo lang duren, aangezien de weersvoorspelling voor de aankomende dagen wat minder zijn voor dit deel van Frankrijk, tijd om weer verder te kijken dus.