Dag 12 “montrose”

Pfoei, wat kan slapen in een normaal bed toch lekker zijn. Fris worden we wakker in ons hotelkamertje. We zijn gewekt door tuinmannen aan de overkant van de straat, die een heg aan het onthoofden zijn. Gelukkig is het bijna tijd voor het ontbijt, dat de rare tijd van negen tot tien uur heeft. Een uurtje opening voor het ontbijt. Om kwart over negen schuiven we aan, de keuze bij het ontbijt is, cereals en fruit, origineel schots of een ei naar wens. Weinig te klagen hier.

Gezien het gebrek aan vervoer gaan we vandaag maar het dorp verkennen, Alex de sleepwagenchauffeur heeft ons verteld dat het dorp de moeite waard is, makkelijk te befietsen is en dat je bij het strand kunt komen. Dat trekt ons wel. Voordat we op de fiets stappen worden we nog gebeld door de ANWB, die ons nog eens meld wat de volgende stappen zullen zijn. Ze hebben zojuist geprobeerd de garage te bereiken, maar die is dicht dus dat proberen ze maandag opnieuw. Ook gaan ze vervangend vervoer voor ons proberen te regelen aangezien dat in ons pakket zit. Prima. We wachten het rustig af.

Eenmaal op de fiets blijkt Alex geen woord gelogen te hebben, de weg is volledig vlak ernaartoe en met een klein kwartiertje zitten we in de dorpskern. Aangezien we geen idee hebben waar we heen moeten volgen we de bordjes naar de tourist information. De plaatselijke VVV. Deze bevind zich in het museum van Montrose die tevens gratis te bezoeken is.

In het museum is meer te vinden over de wildlife van de omgeving, veel soorten vogels en een paar zoogdieren die men tegen kan komen, dan van de historie. Niet zo bijster interessant. We krijgen na bezoek een kaart van het dorp en omliggende omgeving, grijpen nog wat folders mee en springen weer op de fiets. Het is heerlijk weer voor een strandwandeling vinden we. Als je weet waar je moet zijn is het strand snel gevonden en we parkeren de fietsen.

Op het strand is het heerlijk, lekker warm voor Schotse begrippen met een fris windje. Al lopend over het strand word ik weer gebeld. Dit keer door een dame van een Car rental. Er is een auto voor ons geboekt schijnbaar en we krijgen de vraag wanneer we deze komen ophalen. Aangezien vandaag een beetje krap word en het bedrijf in Aberdeen zit, niet echt op fietsafstand zegmaar, spreken we af morgen de wagen te komen ophalen. Vandaag maar met de fiets doen.

Na een late lunch bij een tentje aan het strand ziet Rianne en ik nog even onze kans schoon om in het plaatselijke speeltuintje een kabelbaan te kapen. Want ja, wie wil er nou niet ouderwets van zo’n kabelbaan af sjezen. Good fun.

We fietsen rustig aan weer terug naar het hotel omdat het tijd word voor een borrel en we maar eens moeten gaan uitzoeken hoe we in godsnaam in Aberdeen moeten komen. In de pub onder het hotel is het dan ook raak, met een flinke pint Tennants in de hand maar de routeplanner erbij pakken. Het blijkt morgen een reis met het OV te worden van zo’n twee uur, die we nog even goed moeten plannen in verband met de beperkte openingstijden van het verhuurbedrijf. Maar dat moet wel goed komen morgen.

In de pub leggen we nog contact met een dame die met haar vriendinnen naar Amsterdam wilt gaan voor iemands “Hennys”. Dat blijkt het Schotse woord voor vrijgezellenfeest voor vrouwen te zijn, weer wat geleerd. Ze willen met ongeveer vijftien dames in Amsterdam feesten en slapen en zoeken iets van een appartement. We introduceren haar aan Airbnb, een app waar je je huis of een kamer kunt verhuren. Helemaal enthousiast bekijkt ze met ons de opties en bedankt ons vriendelijk, die gaan hier wel gebruik van maken.

Ondertussen is het etenstijd en we schuiven door naar het restaurant alwaar we wederom een prima maaltijd eten, deze keer met een werkelijk fantastisch dessert. Een huisgemaakte sticky toffee pudding, op advies van de gastvrouw. Mierzoet maar ontzettend lekker.

Na het toetje ploffen we op bed en gezien de tijd gaan we maar een film kijken. Tot onze vreugde is Braveheart op tv en aangezien die film binnen de lijn van onze reis door dit land valt gaan we die uiteraard kijken. William Wallace is de hoofdpersoon van de film en laten we nou deze week zijn geschiedenis hebben geleerd. De film is uiteraard prima, maar we zijn niet meer gewend om films te kijken met reclames tussendoor, wat een ellende. In dat opzicht zijn we thuis toch wel weer een beetje verwend. Als de film eindelijk afgelopen is is het hoog tijd om te gaan pitten. Morgen, Aberdeen.