Dag 14 “twee bomen met een verrekijker”

Vandaag is vogelspotdag, blijkbaar een hobby van Rianne. Gelukkig hou ik ook van de natuur dus ik doe gezellig mee. De vogelspotplek die we in een foldertje zijn tegen gekomen is bij Loch of the Lowes, Een klein loch zo’n anderhalf uur verderop. Op dit soort momenten ben je blij dat je vervoer hebt. We skippen vandaag het ontbijt, mede door luiheid en gebrek aan honger en wachten eerst het telefoontje van de ANWB af aangezien zij eerst smorgens contact zullen hebben met de garage met betrekking tot de reparatie. Als mijn geduld opraakt bel ik zelf naar de ANWB en blijkt het telefoontje nog niet gepleegd te zijn. Maar de vriendelijke vent aan de andere kant van de lijn gaat meteen aan de slag. Na een kwartiertje gaat mijn telefoon weer. Uiterlijk woensdagmiddag word de camper gemaakt, dus de kans is groot dat we pas donderdag de camper weer kunnen ophalen. Ons contract voor de huurauto word verlengd tot donderdag en we hebben woensdagmiddag weer contact over de voortgang. Dankjewel Diederik-jan van de ANWB. We pakken onze rugtas in en springen in ons witte racemonster. We gaan eerst de garage om even onze gezichten te laten zien, extra gegevens af te geven en wat spullen nog uit de camper te pakken. De mensen van de garage zijn vriendelijk en we krijgen opvallend snel de sleutel mee. “hoi, wij zijn de eigenaars van de camper die daar staat en we willen wat spullen er nog uit halen.” “oke, ik pak de sleutels even”. Beetje dubieus, maargoed, er wonen 10 mensen en een schaap in dit dorp, dus de criminaliteit zal wel meevallen hier.

Alle spullen uit de camping gehaald hebbende doen we een bliksembezoek aan de supermarkt voor ontbijt en lunch en gaan we naar het wildlifegebied. Onderweg komen we onze eerste serieuze file tegen. De file hier is meteen intens en we staan tien minuten stil. Gelukkig staan we dicht bij een afslag en kunnen we ons van de snelweg af manoeuvreren en de tomtom een nieuwe weg laten zoeken. Goede keuze, al zeg ik het zelf. Over landweggetjes scheurend komen we in het dorp aan waar de tomtom ons heen stuurt en moeten we de borden gaan volgen naar de plaatselijke bezoekerscentrum. Tot onze verbazing is de weg ernaartoe afgesloten wegens wegwerkzaamheden. Wat nu. We zien een bordje met parkeerplaats erop. Op deze parkeerplaats aangekomen ontdekken we bordjes voor een wandelroute naar Loch of the Lowes 1,5 mile, een ruime drie kilometer met als eindpunt het bezoekerscentrum. Ik kijk Rianne aan en krijg een knikje en een kleine hoest terug, dat gaan we maar doen dan. Bewapend met rugzak, goede moed en een verrekijker beginnen we aan onze wandeltocht.

Het tochtje is mooi, beginnend in een bos die onderweg is om schijnbaar gekapt te worden voor een deel, maar toch mooi. Vervolgens moeten we de weg oversteken en worden we een golfbaan op geleid. Via de golfbaan moeten we een weiland oversteken, waar we wederom begroet worden door schapen. Vervolgens over het erf van een boerderij een heuvel op en linksaf naar het loch. Onderweg komen we de eerste mooie vogeltjes al tegen, waaronder een specht, een soort vink, meerdere fazanten en een geel vogeltje met een grappige naam die we niet meer weten. Kortom het is een leuke alternatieve wandelroute.

Uiteindelijk komen we bij het eind van de route aan, het bezoekerscentrum. Binnen worden we begroet door de dame van Schotland national wildlife trust, de Schotse WNF, die blij is dat er dankzij de wegwerkzaamheden überhaupt nog bezoekers komen. Het bezoekerscentrum heeft een groot raam aan de zijkant alwaar ze een voerplaats hebben gecreëerd voor de vogels en eekhoorns. Deze maken hier dankbaar gebruik van en het is dan ook druk met verschillende vogels. Meesjes, vinkjes, fazanten en eenden in overvloed te zien. Na even gezeten en gepraat te hebben met de dame van de SNWT gaan we naar buiten waar een “hide” staat aan de waterkant. Een houten huisje waarvan vogels niet schijnen te weten dat er mensen in zitten. We nemen plaats achter de aanwezige verrekijkers, verdomd goeie trouwens, en beginnen met turen over de loch. Op bordjes om ons heen staan vogels de we zouden kunnen zien en de geniale tekst “let op dat de vogels u kunnen horen”, joh. Die beesten zullen wel tegen elkaar zeggen, “daar zitten twee bomen met een verrekijker”. Maargoed, we zijn muisstil. Buiten de huis-tuin en keuken eenden, zwanen en fuuten zien we ook nog een paar mooi gekleurde eenden, een nest van de vertrokken arend koppel en een zogenaamde “Kite”, een grote roofvogel waar we de nederlandse benaming niet van weten. Na een uurtje hebben we het wel een beetje gezien en is het ook tijd voor het bezoekerscentrum om te sluiten en beginnen weer aan onze wandeling terug. Mede door de kortademigheid van Rianne doen we er een uur en achttien minuten over, maar ze heeft het gehaald, we maken progressie. Ik kruip achter het stuur, voor het eerst aan de rechterkant sturend, en rij ons weer richting Montrose. Onderweg horen we op de radio dat de file waar we vanmiddag in stonden nog heel lang geduurd had, we hebben mazzel gehad.

Na een hapje te hebben gegeten bij het hotel, prima hamburger trouwens, kruipen we weer in bed voor de gebruikelijke film met te veel reclame. We bespreken de dag van morgen, Rianne moet veel werk verzetten en ik ga lekker proberen te vissen. Kijken of ik eindelijk mijn eerste vis kan vangen. Weltrusten.