Dag 16 “de boze schot”

D-day voor de camper, dat is het vandaag. We horen als het goed is aan het eind van de middag wat de status is. Aangezien vandaag Rianne wederom nog wat wil werken en de wifi van de pub beneden mag gebruiken, eigenlijk is de boel pas om vijf uur open maar ze mag er zitten, ga ik hetzelfde doen als gisteren, lekker vissen. Vandaag neem ik een bakje mee waarin ik wat wormen kan verzamelen zodat ik niet elke keer weer opnieuw op zoek hoef. Ik neem weer plaats op de zelfde plaats als gisteren en vang vrij snel het eerste forelletje. Dit kan nog wel eens een leuke ochtend worden. Maar aan de overkant komt vrij snel een auto te staan waar een man uit stapt met een verrekijker. Ik trek er me weinig van aan en vang mijn tweede forel. De man aan de overkant is ondertussen aan de waterkant gaan staan en bekijkt me wederom met zijn verrekijker. Ik steek maar uit vriendelijkheid mijn hand op om hem te begroeten. Hij roept vanaf de overkant wie mij permissie heeft gegeven  om hier te mogen vissen. Ik beantwoord hem dat ik niet wist dat ik dat nodig had. Vervolgens krijg ik het vriendelijke verzoek “get the fuck out of there”. Oke, misschien mag ik hier niet vissen en besluit ik, mede wegens gebrek aan vergunning en geen zin in gezeik, maar te vertrekken. Helaas.

Ik heb een paar dagen terug wel een bord gezien dat er in de buurt een forelvisserij moest zijn, dus ik ga mijn geluk daar maar beproeven. Al snel vind ik de locatie van het bord en sla rechtsaf de weg op. Aan het eind van de weg kom ik op een T splitsing en schijn ik de visserij gemist te hebben, want het bord staat weer de andere kant op. Eenmaal gedraaid en weer terug aan de andere kant ben ik nogsteeds niks tegen gekomen en ik geef het op. Dan maar weer terug naar het hotel, het is toch bijna lunchtijd.

In de kamer gekomen heeft Rianne uitgebreid kantoor gemaakt en ligt alles vol met A3 vellen met allemaal schema´s en plannen. Al dat gewerk heeft haar gelukkig ook hongerig gemaakt en ze gaat snel douchen zodat we weg kunnen, op zoek naar een tentje die open is voor lunch. Tijdens de douchesessie van Rianne word ik gebeld, een schots nummer.

Aan de andere kant van de lijn is de dame van de garage, met de mededeling dat de camper klaar is en opgehaald kan worden. Wauw, half een en we kunnen al de camper ophalen. Dat hadden we niet durven dromen vantevoren! Ik deel het heugelijke nieuws mede als Rianne uit de douche stapt en ook die kan haar oren niet geloven. Snel kleed ze zich aan en we gaan richting Laurencekirk, naar de garage.

Het bezoekje aan de garage doet als verwacht wel pijn in de portmonnee. Maar na 575 pond armer te zijn en een nieuwe koppeling rijker hebben we wel weer ons kampeerbeest terug. We kunnen weer onderweg. Maar dat word nog niet vandaag, aangezien we nog zouden moeten uitchecken en dan naar aberdeen moeten scheuren om nog optijd de auto terug te kunnen brengen word een beetje krap. Dat delen we ook netjes mede aan de ANWB tijdens een hapje in de plaatselijke lunchroom. Ook die zijn blij met dit nieuws en we gaan weer terug naar het hotel. De camper ronkt weer als vanouds en brengt me netjes naar huis. Vrolijk pakken we alvast wat spullen in en spenderen de rest van onze middag op de kamer, de een werkend, de ander schrijvend en een spelletje spelend. Savonds melden we netjes onze vervroegde uitcheckplannen bij de receptie/bar van het hotel en rekenen alvast af. Het scherpe oog van Rianne weet de rekening nog in onze gunste, of eigenlijk die van de ANWB, aan te passen. Na een laatste drankje gaan we weer lekker op bed een filmpje kijken, morgen eindelijk weer op pad!