dag 17 “Hij doet het weer!”

Als ik wakker word gaat het direct door me heen, we kunnen eindelijk weg uit dit dorp. Er is niet veel mis met dit hotel en het dorp, maar we hebben het wel een beetje gezien. We zijn weer toe aan nieuwe avonturen. Hoewel dat heel erg Suske & Wiske klinkt snappen jullie het vast wel. Na een lekkere laatste douche te hebben genomen pakken we de laatste spullen in de tassen en verhuizen we alles naar de camper, die trouw beneden op de parkeerplaats op ons staat te wachten. We delen alles weer in zoals het hoort en stellen de tomtom in op de Enterprise Car Rental in Aberdeen. Zo’n anderhalf uur rijden. De rit gaat helemaal prima, al vind ik het wel gek. Helemaal alleen in de camper zonder Rianne, die bij de kruisingen en rotondes altijd met me mee kijkt. Dit is wel handig aangezien we aan “de verkeerde kant” zitten met het stuur. Maar al met al is het een soepele rit en ook de heuveltjes die er onderweg bereden moeten worden gaan zonder moeite. Bij de verhuur aangekomen word er met een glimlach gekeken naar ons eigen vervoersmiddel door de man achter de balie. Das wel even wat anders. Vooral Rianne vind het jammer dat we de auto weer moeten weggeven, het ding reed verdomde lekker. Maar toch hopen we niet nog een keer een huurauto nodig te gaan hebben.

Als volgende locatie hebben we Cairgorms National Park geprikt, juist ja, de oplettende lezers weten dat dat de laatste locatie was voordat de camper het begaf. Maar aangezien we deze keer vanaf een andere kant de rit gaan maken durfen we het wel weer aan. Vol goede moed neemt Rianne weer plaats naast me in de camper en we vertrekken richting het dorpje Dinnet, die in het natuurgebied ligt. De rit is mooi, dwars door bossen en langs een rivier, die er tot mijn vreugde erg bevis-baar uit ziet. Maar het mooiste is dat de camper het weer doet zoals het hoort! We betreden Dinnet over een brug en rijden de parkeerplaats op waar volgens de NKC app een overnachtingsplaats is. Ik zeg, volgens de NKC app, want het bord op de parkeerplaats zegt dat caravans en kamperen niet toegestaan zijn hier. Ookal staat het woord camper er niet bij ga ik er een beetje van uit dat het betekend dat het niet toegestaan is. Maar het dorpje telt toch zo’n groffe 12 huizen en een hotel dus we nemen de gok. Wel betaal ik netjes de drie pond parkeergeld, dan hebben we tenminste nog iets goeds gedaan.

Aangezien er niet bijzonder veel te beleven is in het dorp geeft Rianne aan dat ik mag beslissen wat we gaan doen. En ik wil vissen natuurlijk, de rivier zag er uitnodigend uit en ik wil het diner wel gaan vangen. Ze gaat akkoord en gaat gezellig mee. We plaatsen de fietsen tegen de brug en betreden de oever van het riviertje. Het water is opvallend helder en ik kan goed zien dat er wat rotsen onder water liggen en het op stukken redelijk diep is. Helaas zie ik geen leven in het water, maar op goed geluk ga ik het maar proberen. Al snel vind ik een worm die ik als aas kan gebruiken. Helaas krijg ik geen beet met dit aas en probeer meerdere plekken, helaas zonder succes. terwijl ik verwoede pogingen doe om wat te vangen zit Rianne rustig onder de brug te mediteren. Ik geef haar geen ongelijk want de omgeving leent zich er bijzonder goed voor.

Na een klein uurtje vissen hou ik het voor gezien, ik heb geen geluk vandaag. Terug bij de camper is het tijd om wat te eten. We besluiten naar het hotelletje te lopen even verderop en nemen plaats op het terras, het is heerlijk zonnig weer dus het kan prima. Ik bestel binnen een Tennents pils en neem een Magners Cider mee voor Rianne. Ook krijg ik een menukaart in mijn handen gedrukt van de barman, mochten we vanavond willen eten. Nu is de keuken dicht helaas maar de kaart van de avond ziet er fantastisch uit, dus we komen hier vanavond weer terug. Ook kan ik niet pinnen onder de tien pond, dus ik ben genoodzaakt later nog een drankje te bestellen. Wat een straf.

Genietend van het drankje en de zon is Rianne aan het zoeken naar bezigheden in de buurt. Er is een wandelroute in de buurt, maar die duurt bijna drie uur en voor de rest eigenlijk niets. Dan ziet ze opeens iets leuks. Er is een advenure farm in de buurt. Een plek waar je kan karten, quad rijden, kleiduifschieten, boogschieten, 4x4 rijden en kan target schieten. Fucking vet natuurlijk! Al snel is het beslist, we mogen nu niet meer rijden, maar morgen gaan we dit zeker doen! Meteen bellen we en boeken de activiteiten. Nice!

Als de drankjes op zijn lopen we richting de camper. Gelukkig hebben we boodschappen gedaan en hebben we wat te eten in huis en improviseren een lunch. Na de lunch komt de spelletjesdoos op tafel. We hebben eenmaal nog wat tijd te overbruggen tot we om zeven uur aan tafel kunnen. We spelen een paar spelletjes “pesten” met de kaarten en vervolgens komt Ceasar vs Cleopatra op tafel, een kaartspel waar ik nog nooit van gehoord had maar best grappig blijkt te zijn. Ik won, dus dan is het grappig. De tijd vliegt voorbij en het is bijna zeven uur. Omkleden en naar het restaurant, we hebben honger verdorie!

We worden bij de deur ontvangen door de gastheer en begeleid naar de lounge alwaar we de bestelling voor het diner mogen doen en een lekker flesje St emilion merlot bestellen. We kunnen in alle rust daar zitten wachten en worden opgehaald als de gerechten bijna klaar zijn. Een stukje gastheerschap die in Nederland nog maar weinig voorkomt. Het lamskoteletje van mij is werkelijk voortreffelijk en het hertenvlees van Rianne is ondanks de iets stevige structuur ook prima. Dit is het eten waar we al een paar dagen naar verlangden. Met een volgegeten buik en een heerlijk voldaan gevoel nemen we afscheid en lopen naar de camper.

Eindelijk mogen we weer in “ons eigen bed” slapen. Nu maar hopen dat we niet weggestuurd worden vannacht omdat we illegaal staan te kamperen. We gaan het wel merken.