Dag 23 “de grote angst”

De nacht was waardeloos. De storm heeft ons bijna de hele nacht wakker gehouden en pas toen de storm ging liggen rond een uurtje of vier was het eindelijk mogelijk om in slaap te vallen. Best wel moe werden we dus wakker, maar de camper is niet omgevallen en we hebben het overleefd. Voor zover we zien is er ook geen spoor van schade dus met een gerust hart gaan we aan het ontbijt. De planning voor vandaag is een rit richting Loch Ness, alwaar we opzoek gaan naar een leuke activiteit. De rit erheen is een heuvelachtige weg die ons langs en door de stad Inverness leid, die we waarschijnlijk later deze week gaan bezoeken, mede met betrekking tot Rianne haar aanstaande georganiseerde challenge, waar ze internet voor nodig gaat hebben. Na Inverness blijkt het dat we toch echt in de highlands zitten, want de bergen om ons heen worden hoger, de uitzichten mooier en al snel komen we aan het begin van Loch Ness. Op het eerste gezicht een normaal loch zoals we ze al meer gezien hebben natuurlijk, maar toch heeft dit meer een speciaal dingetje om zich heen. Misschien is het de mythe dat hier kriebelt, maar het is in ieder geval indrukwekkend.

Uiteindelijk komen we aan in het dorpje Drumnadrochit, een dorp dat ongeveer in het midden ligt aan het 37 kilometer lange loch. Alles om het meer heen draait op de tourisme dat de mythe van nessie met zich mee brengt.  Alle hotels, b&b’s, restaurants en andere zaakjes dragen dan wel de naam van nessie of de afbeelding van het “monster”. Niet gek ook, want voor de rest ligt dit dorp afgelegen van de grotere dorpen of steden. We parkeren bij de visitor center van het dorp en verkennen de boel een beetje. Aangezien het al wat later is en geen fantastisch weer is, dat we morgen een boottochtje gaan doen  en informeren bij een zaakje naar de kosten. Die zijn prima, maar omdat het weer morgen niet al te best zal zijn in de ochtend krijgen we het advies om morgen de tickets te kopen. Dat doen we dan maar en gaan weer terug naar de camper.

Het is tijd om naar onze overnachtingsplaats te vertrekken, een kleine kilometer verderop. Een klein campingetje aan de rand van het dorp. Als we aan komen rijden en aankloppen bij de receptie blijkt er niemand te zijn. Op een bordje naast de deur staat dat nieuwe bezoekers bij geen gehoor gewoon een plekje moeten zoeken en de volgende ochtend kunnen betalen, of de beheerder zal langskomen. Zo kan het natuurlijk ook. Lachend rijden we het veldje op dat het campingterrein moet zijn. Al aardig drassig is het gras en we rijden rustig naar een plekje naast een stroompaal. In de luwte van de berg links van ons, dus vannacht als het goed is geen storm om onze oren. Als ik de pootjes onder de camper uitdraai begint het alweer aardig te regenen en merk ik hoe drassig het is. Buiten het spoor dat we al achter hebben gelaten zinken de plankjes onder de pootjes een paar centimeter de grond in. Dit kan morgen bij het uitrijden nog wel eens lachen worden. Snel spring ik weer naar binnen en we besluiten een spelletje te spelen.

De regen tikt op het dak en Rianne wint het eerste rondje van het spel Babel. Al snel zien we ook de beheerder lopen op het veld, een sympathiek ogende vent met golden retriever die zich richting onze camper begeeft. Ik doe de deur open en maak een praatje met hem, terwijl ik betaal voor de overnachting. De man is inderdaad erg aardig en vraagt me tenslotte om morgen via een bepaalde weg van het veld terug te rijden als we vertrekken, in de hoop de grasmat zo min mogelijk te beschadigen. Akkoord.

We beginnen een tweede ronde van het spelletje tot deze abrupt word onderbroken door onze grote angst. Lekkage. We hebben voor we op de trip gingen samen met peter geprobeerd om de bestaande lekkage op te lossen door alle voegen opnieuw te vullen met nieuwe siliconenspray. Dat is een hele tijd dus goed gegaan. Maar nu druppelen er langzaam via een schroef naast het dakraam druppels naar beneden, op de tafel. Aangezien de tafel snachts een onderdeel van ons bed is, dus ook op ons bed. Verdomme, hier zaten we niet op te wachten. In de hoop het lek te kunnen vinden pak ik mijn toolbox erbij en schoef een paar onderdelen los om te onderzoeken waar het water vandaan komt. Al snel kom ik bij een oud, extra schroefgat uit onder het schuifdak. Maar als ik verder wil schroeven moet ik waarschijnlijk een heel stuk van het schuifdak ook demonteren dus we besluiten de boel weer terug te hangen en de regen af te wachten met een bakje op tafel. Mijn poging om de camper een beetje schuin te zetten door het op de blokken vooraan te zetten mislukt, de banden slippen in het gras en willen niet het schuine stukje op. We staken deze poging maar, voordat we ons ingraven.

Tijdens het eten worden we helaas wederom abrupt gestoord door een tweede druppelende schroef. Dit is wel frustrerend. Meteen ontstaat er een gesprek dat ons brengt naar de zoektocht naar mooi weer. We zijn het in ieder geval over een ding meer dan eens, we hebben geen zin om in een constant nat voertuig te vertoeven. Word nog vervolgd dus.

Het word tijd voor de nachtrust. Aangezien Rianne geen zin heeft om in het oncomfortabele bed “boven” te slapen verzint ze een constructie om de lekkende druppels op te vangen. Een paar bekertjes aan het plafond geplakt met duc-tape, ondersteund door een paar openstaande deurtjes. Zo moet het lukken voor de nacht. Nu is het alleen maar hopen dat de boel niet te zwaar word en naar beneden komt met het nodige water. Maar daar komen we vanzelf wel achter.