Dag 8 “de bloemetjes en de bijtjes”

Het ging lekker tekeer vannacht, keihard kletterde de regen op het dakraam en de wind liet af en toe de camper heen en weer schommelen. Waar Rianne het vaak koud heeft gehad snachts moest vannacht het zijraam open omdat ze het zo warm had, een licht koortsje was de oorzaak. Gelukkig voelt ze zich vanochtend weer iets beter en hebben we daadwerkelijk een beetje uitgeslapen. Rond 10 uur staan we op en gaan we aan het ontbijt. Vandaag verbaasd ze me weer met een nieuw recept die ze schijnbaar in Australië met Saphira vaak gegeten heeft. Hou je vast, appel met pindakaas. Het moet verdorie niet gekker worden hier. Maargoed, het is het enige waar ze nu trek in heeft. Ik laat me overhalen om ook maar een hapje te nemen en tot m’n verbazing is het nog best goed te eten ook. Fris van de appel en het smeuïge van de pindakaas is best een toffe combinatie.

Vandaag is het werkdag in de camper, Rianne heeft veel werk te verzetten voor haar bedrijf en mijn taak vandaag is een globale planning te gaan maken voor een reis richting/door de highlands van Schotland. Er word gemopperd tegenover me, de wifi is niet sterk genoeg om haar programma’s vloeiend te laten draaien. Vooral het uploaden van video’s gaat erg traag. Maarja we moeten roeien met de riemen die we hebben en gebruik maken van de gratis wifi die ons geboden word.

Het plannen van de highlands is ook niet zo simpel, er is veel te zien in de highlands, maar alleen de overnachtingsfaciliteiten zijn schaars. Wel zijn er richting de kust enkele goedkope camperplaatsen te vinden, dus als we stroom/water/loosmogelijkheden nodig hebben moeten we die kant maar op gaan trekken. In Schotland is wildkamperen eigenlijk niet toegestaan maar als je je netjes gedraagt, op sommige plekken, word het gedoogd. Een mooi gezegde is “take only memories, leave nothing but footprints “. Dat is exact waar wij voor staan, dus daar gaan we ons ook aan houden. Daarnaast is het wel lekker avontuurlijk en spannend om “illegaal” ergens te gaan overnachten.

Voor we de highlands in gaan trekken wil ik nog richting de oostkust, om onder andere het dorpje Aberlour aan te doen. Daar staat een distilleerderij waar prima whisky gemaakt word en het word hoog tijd dat we eens van de lokale specialiteiten gaan genieten! Ook word het onvermijdelijke Loch Ness een stoppunt. Maar meer daarover gaan ga ik later wel schrijven.

Na een tijdje word ik een beetje dol van het turen naar de laptop en het opzoeken van dingen, tijd om wat anders te gaan doen. Er is een wasgelegenheid op de camping en we hebben ondertussen wel wat wasgoed verzameld om te doen. Laten we dus maar beginnen met die verplichting. Gelukkig is de machine vrij en we gooien alle kleren erin. Dat is dat. Aangezien de omgeving hier prachtig is, vlaktes achter ons en voor ons de berg waarvan ik denk dat het Blairlogie heet, besluit ik lekker een stukje te gaan (hard)lopen. Rianne heeft nog veel werk te doen, is nog niet fit genoeg om mee te doen en let op de wasmachine, dus ik ga in m’n eentje op pad. Achter op het campingterrein heb ik een hek ontdekt en vertrek de berg op. Via een stijl stuk omhoog kom ik al snel aan het eind van het pad. Voor me staat een enorme hoogspanningsmast, niet de beste plek om te zijn, maar voor me i wel meteen een geweldig uitzicht over het uitgestrekte landschap. Ik klim over een hekje heen en ga via een alternatieve route weer heuvelafwaarts, waar ik weer op een pad terecht kom die richting een oud kerkje gaat. Ik kom terecht bij een hek naar een oud kerkhofje. Geïntrigeerd door het spookachtig vervallen begraafplaatsje besluit ik even een kijkje te nemen bij de oude, scheefgezakte grafzerken. Sommige dateringen zijn van begin 1800 en vele zijn niet meer te lezen. Een paar foto’s geschoten te hebben voor mijn vader, die de bijzondere interesse heeft in begraafplaatsen (de oude begraafplaats thuis in Purmerend in het algemeen), verlaat ik de eeuwenoude rustplaats weer en sluit het krakende hekje weer achter me. Ik zie verderop een pad lopen dat weer het bos op de berg in loopt en sla linksaf, afwachtende waar dat pad me gaat brengen. Het brengt me in ieder geval langs de woningen van een paar eekhoorns, die me nieuwsgierig vanuit de bomen bekijken en wegschieten als ik ze wil fotograferen. Ook kruis ik wegen met een grote vogel, lijkend op een uil, maar zeker weet ik het niet. Aan het eind van het pad blijk ik de tuinen van de universiteit van Stirling te hebben betreden. Ik zit blijkbaar op het terrein van de sportafdeling. Want naast het kasteeltje, wat de campus moet voorstellen denk ik, ligt een golfbaantje en de andere sportfaciliteiten van de universiteit. Terwijl ik het terrein verlaat word ik soms een beetje gek aangekeken door de jongeren die ik passeer. Misschien zie ik er niet echt uit als student.

Als ik eenmaal terug ben bij de camper en een kort middagdutje later is het alweer tegen etenstijd. We hebben alleen geen boodschappen om te gaan koken, dus we moeten maar uit eten dan maar. Wat een straf. Op de fiets gaan we richting het dorp een stukje verderop. Met twee mogelijkheden om er te komen, over de autoweg enigszins vlak of over een voet/fietspad een stukje heuvelop. Veiligheidshalve proberen we het stuk heuvelop. Al snel speelt de kortademigheid van Rianne weer op, dus we doen het rustig aan. Uiteindelijk komen we in het dorpje aan en stappen binnen bij The William Wallace, een pub met een bord voor de deur “Serving food today”. Helaas is het de tijd voor eten al voorbij, aldus de barman. Een stukje verderop hebben we meer geluk. We belanden bij een restaurant genaamd “The birds and the bees”. Nou, laat me je vertellen over The birds and the bees. We hebben het getroffen bij dit heerlijke restaurant, de bestelde spare-ribs zijn heerlijk en ook het glas Guinness gaat er goed in! Mocht iemand in de buurt hier komen, moet die zeker hier gaan eten.

Met een volle buik fietsen we weer terug naar de camper, dit keer de vlakke kant gekozen rijden we over een onverlichte autoweg weer terug. Veilig en wel teruggekomen bouwen we het bed weer op, genieten even van de heerlijk warme douche van de camping en sluiten de dag af met nog een aflevering van onze serie. De regen begint ondertussen weer te tikken en we laten ons in slaap sussen door de geluiden om ons heen, morgen weer een dag.