Dag 5 “de irritatie”

Na een onrustige nacht op het hoge bed in de camper, we moesten het toch maar een keer proberen aangezien het een kwartier ombouwwerk scheelt, worden we wakker onder de flauw grijze lucht van Musselburgh. Vandaag verlaten we de camping en trekken verder het land in. Niet nadat we de camper voorzien hebben van schoon drinkwater en het vuile toilet en afwaswater hebben gestort. Maar het belangrijkste wat we doen voor we vertrekken is het uittesten van het “mifi-apparaatje”, een mobiele wifispot waar we gisteren een simkaartje voor hebben gekocht die de UK dekt. Aangezien Rianne en ik beide niet zo goed zijn met dit soort spullen kickt de irritatie er al snel in, niet tegenover elkaar, maar tegenover de mifi. Het kutding wil niet aan gaan en de site die we krijgen voor de instellingen geeft termen aan de je waarschijnlijk in het Arabisch nog niet tegen zal komen. Na de zoveelste poging gaat Rianne nog maar even douchen voor vertrek en ik doe nog een uiterste poging om het ding aan het werk te krijgen. Mijn uiterste poging bestaat uit het herhalen van reeds geprobeerde handelingen en eindigend met “godverdomme!”. En tot mijn grote verbazing helpt een van deze acties en de mifi werkt. Victorie!

We verlaten de camping en bedanken de vriendelijke eigenaren en ik stuur de camper de weg op, op weg naar Loch Lomond. Een nationaal park met een groot meer net boven Glasgow. De rit is een goeie twee uur met ons rustige tempo en we genieten van de wisselende landschappen. Van de groene vlaktes rond Edinburgh, naar de industriestad die Glasgow is, eindigend in de bossen aan het Loch Lomond. We komen aan op de parkeerplaats aan het water en het uitzicht is werkelijk fantastisch! Van links naar recht, zover je kijkt prachtig helder water en aan de overkant hoge bergen met groen/bruine vlaktes. Wat een plaatje. Onder ons kunnen we naar een kiezelstrandje toe en bedenk ik me dat dit wel eens mijn eerste visstek moet worden. Maar eerst de camper even op orde maken en Rianne installeren met haar werk. De irritatie keert helaas weder. De mifi weigert wederom dienst en we komen dit keer niet meer uit het puzzelstuk dat technologie heet. Al vloekend geef ik het op en Rianne kalmeert me en adviseerd met om maar lekker te gaan vissen. Vooruit dan maar.

Aangezien het water erg ondiep begint en ik met een blinkertje mijn geluk ga beproeven doe ik mijn waterschoenen en korte broek aan en tuig mijn hengel op. Aangezien ik niet in het bezit ben van een vergunning loop ik een stukje verderop buiten direct zicht van de weg het water in. Tot mijn verbazing is het niet koud en begin met werpen. Meteen is het raak, een steen heb ik geraakt welteverstaan. Gelukkig komt het spul al snel los en rol ik mijn broekspijpen op tot zo hoog mogelijk en loop nog een stukje verder. Helaas zonder succes loop ik zo’n twintig minuten wadend verder en krijg geen enkel leven aan mijn kunstaas. Ik ga maar weer retour naar Rianne die vast vol spanning op het avondeten wacht. Ik moet haar teleurstellen en we drinken maar wat in de camper. Rianne is tot de conclusie gekomen dat ze toch echt werk moet doen, daar haar deadlines niet kunnen verschuiven en dat ze dan echt internet moet hebben. Na even te overleggen gaan we op zoek naar een andere plaats om te gaan staan, we kunnen hier altijd weer terugkomen. De volgende stop is Helensburgh, een havenstadje een paar kilometer verderop. In een stad wonen mensen, waar mensen zijn is beter internetbereik, is onze conclusie. En bovendien zegt de NKC-App dat het overnight parkeren daar gratis is, dus een win-win situatie. Eenmaal aangekomen op de plaats van bestemming concluderen we dat ons mifi apparaat ook hier niet werkt, de overnachtingsplaats naast een actieve kermis staat EN dat het een betaalde plek is. Ik voel me verraden door de mifi en de app en word even onherkenbaar chagrijnig. Uiteindelijk leggen we ons erbij neer dat we er niet meer uit gaan komen met de mifi en maar op zoek moeten naar een telefoonwinkel die ons verder kan gaan helpen. Aangezien die 2 dorpen verder liggen en het al bijna sluitingstijd is gaan we dat morgen dan maar doen. Oja, morgen, dat is zondag. Fuck.

We moeten maar even accepteren dat we machteloos zijn en plannen onze internetoplossing maar voor maandag dan maar. Ook de parkeerplaats waar we staan in Helensburgh zijn we zat en we gaan weer terug naar Loch Lemond, die ons wel rust en vrede geeft. Gelukkig is ons plekje nog vrij en wat tuigen de camper weer op alsof we niet weg zijn geweest. De mensen naast ons zullen wel hebben gedacht dat we even boodschappen hebben gedaan ofzo.

Van chagrijnig zijn krijg je honger, dus ik sla lekker aan het koken. Vanavond eten we, volledig naar Rianne haar wens, Glutenvrije pasta met Biologische/vrije uitloop kip, in een lactosevrije roomsaus waarin courgette, ui en knoflook. Alle groentes ook biologisch uiteraard. Geloof het of niet, maar het eten is heerlijk!

Na het uitbuiken en afwassen gaan we nog even voor een lekkere wandeling langs het water, ik heb mijn hengel mee en beproef nogmaals mijn geluk, helaas zonder succes. We bespreken onderweg de dag van morgen. Lekker uitslapen en dan een mooi stukje fietsen, mits een beetje goed weer uiteraard. Zo keren we weer terug in de camper. En terwijl ik dit schrijf, ik met een heerlijk glaasje vodka van de Bahama’s en Rianne in haar “bijbel” lezende (think & grow rich- Napoleon hill) geniet ik nog even van het geluid van de wind en het water. Wat is het hier mooi en vredig. Als niet niet aan mifi apparatuur hoeft te denken dan. Weltrusten.