“drie onverdiende sterren en alle gevolgen van dien”

We verlaten Torre del Sal om weer richting Barcelona te rijden. Ik heb een camping uitgepikt die er vlak onder ligt omdat Rianne vandaag een Webinar moet geven (een online training) om extra inschrijvingen voor haar betaalde nieuwe online progamma te vergaren. Daar is goede wifi voor nodig en dat schijnt bij deze camping aanwezig te zijn. Als we de heer aan de telefoon moeten geloven.

De camping ligt op 2,5 uur rijden en is dus een prima te overbruggen. Het ligt tussen de snelweg en de kust in en heet “Tres estrellas”, vrij vertaald  “3 sterren”.

De entree ziet er goed uit en het ontvangst is vriendelijk. We mogen overal plaatsnemen en krijgen het advies om voor goede wifiontvangst op een bepaalde plek te gaan staan. Alleen blijkt de receptie het enige mooie hier te zijn.

Over de camping rijdend blijkt het een grote, onduidelijke zandbak te zijn. Het is onduidelijk wat de staanplaatsen zijn en alles ziet er bijzonder onverzorgd uit. Uiteindelijk vinden we de plek waar we kunnen staan en parkeren de camper. Als we onszelf aan de stroom willen aansluiten blijkt het paaltje die voor ons bestemd is niet te werken. Gelukkig is onze kabel lang genoeg om ons aan een paaltje verderop te verbinden.

De supermarkt die hier op de camping aangegeven staat is erg karig en bevat alleen geconserveerd voedsel en kan ons helaas niet voorzien van vers avondeten. Gelukkig zijn we creatief genoeg en eten we vandaag pizza uit de pan. Nieteens zo slecht gemaakt al zeg ik het zelf.

Als de avond valt en de webinar van Rianne nadert blijkt de wifi van de camping niet zo goed als gehoopt. Gelukkig hebben we ons mobiele wifi apparaat mee en kan ze die gebruiken, al zijn we wel bijna door onze databundel heen voor deze maand. Best knap, 40 gigabyte binnen 20 dagen.

De webinar is een grote ramp, hoewel de eerste 15 minuten prima gaan en de dames die Rianne volgen leuk meedoen valt de verbinding opeens weg. De ontvangst van de locatie is belabberd en helaas zijn de reddingspogingen niet genoeg. Wel tijdens het laatste stukje verbinding kan Rianne de dames beloven dat ze de training gaat opnemen voor ze en dat ze die dan gaan ontvangen via de mail.

De opnames van de training gaan via de camera van rianne om zo’n hoog mogelijke kwaliteit aan beeld en geluid te kunnen verzekeren. Terwijl ik in bed lig en zo weinig mogelijk lawaai maak luister ik mee en oordeel ik dat het prima klinkt wat ze doet, totdat ze afsluit en eindelijk klaar is en ik “neeeee, KUT” hoor. De microfoon van de camera stond niet aan. Alles is voor niets geweest.

Gefrustreerd en moe is het even tranen laten, wat een pech allemaal. Na een paar minuten komt de conclusie, “alles gebeurt met een reden” en valt de last weg, we gaan het morgen gewoon opnieuw opnemen en proberen te versturen voordat we Barcelona in gaan met Tjerk (van het voetbalteam) en Morgan. Morgen weer een nieuwe dag, met meer geluk.