"van de grotten naar de ghetto"

5 april 2017 - L'Espluga de Francolí, Spanje

We laten vandaag de bergen waarin Vilanova de Prades zich bevind achter ons om richting Madrid te gaan. De hoofdstad is ongeveer 500km verderop dus we gaan het in 2 keer rijden. Onze volgende stop wordt dan ook Catalayud, een oude stad op 230km van Madrid. Maar voordat we de bergen verlaten, kruipen we er vandaag eerst nog even onder.

In en onder een dorp verderop bevind zich namelijk een eeuwenoud grottenstelsel die te bezoeken valt. We zijn onderhand wel weer toe aan een leuk uitstapje en hebben onze pijlen dus daarop gericht.

Het dorpje heet L’ Espluga de Francolí, een dorp op een stuk berg gebouwd met als toeristische attractie de Cova de font major, schijnbaar de langste grottenstelsel van Europa. We wandelen het bezoekerscentrum in van de grot en informeren naar de mogelijkheden. De grot is alleen te bezoeken onder leiding van een gids en de eerstvolgende rondleiding is over een uur, maar is wel met een groep schoolkinderen. De eerstvolgende vrije tour is pas weer om half 5 ’s middags. Dat is ons een beetje laat en laten ons bij de eerstvolgende groep voegen.

In het uurtje te besteden doen we even snel boodschappen in het dorp zelf. Hier ontdekt Rianne al snel een biologische groentezaak alwaar ze uiteraard zo blij als een kind doorheen zoeft. Ik vind het allemaal prima, zij kookt vanavond.

Eenmaal terug bij de grot staat ons een gids en een grote groep kids te wachten. Wij krijgen, aangezien de volledige tour in het Catalaans gesproken is, een audiokastje waarmee wij het verhaal in het Engels te horen krijgen. Probleem opgelost.

We volgen de gids de grot in achter de klas kinderen aan die netjes handjes vasthoudend naar binnen gaan. Deze koters zijn goed getraind. In de grot zijn een groot aantal “museumstukken” tentoongesteld die de geschiedenis verteld over het ontstaan en de vroegere functies van de grot en over de bewoners die deze grot heeft gehad. Zo zijn er resten gevonden van Neanderthalers die als eerste mens op de aarde deze grot gebruikte als onderdak. Met beeld en geluid word er vertoond hoe deze mensen leefden, overleefden en zichzelf ontwikkelden. Ook is de grot gebruikt tijdens de Spaanse burgeroorlog en meerdere andere gebeurtenissen. Op het laatste punt in de grot wordt getoond hoe de grot gevormd is door de krachten der natuur, bewoond werd, afgesloten werd door de krachten der natuur en uiteindelijk per toeval ontdekt werd tijdens het bouwen van een waterput in het dorp een halve eeuw geleden ongeveer. Uiteindelijk buiten staan er nog replica’s van huizen van de ontwikkelde “holbewoners” zoals deze toen gemaakt werden. Het grottenstelsel is nog niet volledig ontdekt en kan dus nog meerdere geheimen bewaren. Spannend hoor.

Al met al was de tour erg leerzaam en leuk opgezet en hadden wij dankzij de audiogids in ons oor een prima rondleiding zonder last van hyperactieve kinderen aangezien die aan de lippen van de gids hingen.

We laten de grotten weer achter ons en springen in de camper voor de rit naar Catalayud. De rit van een kleine 3 uur brengt ons naar een stad die op het oog modern met een vleugje historisch lijkt. Aan de rand van de stad, op een bergrand staan muren van een oude vesting die wellicht bezocht kan worden. Na enig speurwerk vinden we uiteindelijk op een groot parkeerterrein achter een flatgebouw de gratis camperplaats van de stad. Het ziet er allemaal een beetje verpauperd uit, maar als je ergens niet voor hoeft te betalen moet je ook niet te veel zeuren denk ik dan maar.

We gaan nog even een stukje wandelen op zoek naar de toeristeninformatie die zich hier ergens moet bevinden. Niets blijkt minder waar aangezien de bordjes ons ergens lugubere steegjes en straatjes doorstuurt met hier en daar wat verdachte mannetjes en asociale automobilisten. We besluiten het stadje maar voor wat het is te laten en lopen maar weer terug naar onze veilige camper. Hier maakt Rianne een waar feestmaal klaar die we nuttigen met een heerlijk glas rosé. Buiten klinkt een één of andere amateuristische drumband in de verte en in het flatgebouw blijkt een flamenco-school te zitten, je weet wel, zo’n dans met van die kleppertjes in je handen. Gelukkig houd ook dit geluid allemaal op en kunnen we rustig slapen. Morgen maar snel hier weer weg, op naar Madrid!