“Een Guëlldige dag”

Het zonnetje maakt ons vamorgen wakker, toch wel een van de fijnste manieren van ontwaken denk ik. Vandaag gaan we weer verder rijden en laten we de grote stad achter ons. Maar niet voor we nog een stukje historie meepakken.

Onze camper staat geparkeerd in een dorpje/stadsdeel die Colonia Guëll heet. Hier staat een kerk die ontworpen is door Gaudi (jawel, weer die vent) maar is voor de rest ook een toeristische attractie wegens zijn verdere historische achtergrond. Het dorpje is te doorwandelen met een audiogids en dat is dan ook precies wat wij doen.

De gids leid ons langs huizen van belangrijke figuren uit het verleden van dit dorp.
Colonia Guëll, vrij vertaald: de kolonie van Guëll, is opgericht door meneer Guëll. Deze meneer liet hier een textielfabriek bouwen met er omheen een kolonie waar zijn personeel en familie woonden. Veel huizen werden ontworpen door bekende architecten uit die tijd wat als uitkomst heeft dat het dorp een aantal geweldig uitziende gebouwen heeft zoals het huis van de dorpsdokter, de school met aanhangend hoofdmeestershuis en als klap op de vuurpijl de kerk ontworpen door Gaudi.

Hoewel de audiogids af en toe tot het lachwekkende aan toe kortaf is (op het moment dat je denkt dat er een interessant verhaal komt stoppen bijvoorbeeld) is het een leuke wandeling met wat mooie aangezichten. Maar uiteindelijk komen we dan eindelijk aan bij de kerk. Ondanks dat de kerk om onduidelijke redenen nooit is afgemaakt (Gaudi heeft het project op een bepaald moment onderbroken en is nooit meer verder gegaan) is het een prachtig gebouw. De entree en de zaal die wel af zijn heeft alle facetten van wat Gaudi onderscheidde van de rest. Van prachtige mozaïeken tot onverklaarbare vormen en prachtige lichtinvallen. Ondanks dat het natuur niet netjes is om in de kerk te fotograferen wil Rianne op een onbewaakt moment een mooie panorama te schieten. Ze klimt op het podium om het plaatje vast te leggen maar word helaas weer teruggefloten door de wedergekeerde opzichter. Gelukkig mag ze vanaf het trappetje wel een foto maken en dat doet ze dan ook. Plekken als dit moet je natuurlijk vastleggen als herinnering voor later.

Als we de kerk verlaten leveren we onze audiogidsen weer in en gaan weer terug naar de camper. Op naar de volgende plek, Vilanova de Prades.

Ik heb deze plek uitgepikt omdat we rustig aan richting Madrid willen en ondertussen nog even een camping willen hebben voor wat huishoudelijke dingen, zoals vuil water legen, wassen en vooral ook even wat natuur te hebben om ons heen.

De rit is zo’n 2,5 uur waarvan de laatste 30 minuten vooral spectaculair zijn. Hoewel is wist dat de camping zich in een rustig dorp met groene omgeving bevind wist ik niet dat dit rustige dorp in een bergachtig natuurpark ligt. We draaien dan ook de snelweg af en snel genoeg rijden we over een fantastische bergweg waarvan we het beide over eens zijn dat we deze niet met de camper van onze vorige trip hadden kunnen trotseren. De ene bocht nog een mooier uitzicht biedende dan de andere bereiken we uiteindelijk camping Serre de Prades alwaar we ontvangen worden door een gebrekkig Engels sprekende Spaanse mama die ons met handen en voeten werk laat weten dat we een plekje mogen zoeken waar we willen en waar de faciliteiten zijn en verteld dat er morgen iemand is die beter de talen beheerst voor eventuele extra vragen.

Zoekend naar een plaatsje merken we op dat er veel caravans zijn, maar bijzonder weinig tekens van leven. Het zal wel goed zijn denken wij zo. Een mooi plekje gevonden hebbende pakken we alles weer uit en maken onszelf thuis met de tafel en stoelen buiten en een lekker drankje in de hand. Dit belooft een aantal lekkere dagen te worden. Morgen maar even de omgeving verkennen.